Favorite day of the year?
Door: Elise Schuurman
Blijf op de hoogte en volg Elise
19 Maart 2015 | Indonesië, Kuta
Met klamme handjes loop ik achter de docent het lokaal in. Ik voel 25 ogen mij doordringend aankijken. Heb ik een snotje uit mijn neus hangen of zo? De docent begint met praten, zijn stem is zo zacht dat zelfs ik moeite heb hem te verstaan, terwijl ik praktisch naast hem sta. De leerlingen zijn dan ook doodstil. Dan hoor ik: ‘’So, if you would like to introduce yourself’’ Okee, dit is mijn cue; leuk doen, lachen en vooral niet onzeker overkomen. Ik neem een grote hap adem en zet een stap naar voren. ‘’Selamat Pagi!’’ Schreeuw ik door het lokaal. ‘’Selamat Pagi!’’ galmt het terug. De leerlingen zitten op het puntje van hun stoel met een grote lach op hun gezicht, sommigen hangen zelfs bijna over de tafel in mijn richting. Ik introduceer mezelf kort door mijn naam te zeggen en door te vertellen wat ik in Indonesië kom doen. Daarna laat ik de leerlingen vragen stellen. Veel vragen mijn mening over Bali en de Balinese mensen. ‘’I have never met friendlier people than Balinese people’’ zeg ik. Geloof me, dan lieg ik niet. Tijdens de eerste paar dagen in Bali vermeed ik de Balinezen het liefste. Als iemand in Nederland zich zo vriendelijk tegen mij gedraagt, zou ik er sowieso meer achter zoeken. Toch begin ik gehecht te raken aan de Balinese glimlachen, bescheidenheid en grapjes. Nadat ik mijzelf heb voorgesteld vraag ik de leerlingen wat over zichzelf te vertellen. Ik vraag de eerste drie leerlingen naar hun favoriete dag van het jaar, bij de vierde besluit ik een andere vraag te stellen om wat meer variatie aan te brengen. Maar dan vraagt de leerling: ‘’Why are you not asking me about my favorite day of the year?’’. Ik lach verrast en zeg: ‘’Oh well in that case, what is your favorite day of the year?’’ De leerling tilt zijn hoofd een stukje op en zegt met een zelfvoldaan gezicht: ‘’Today, because I got to meet you.’’ De klas barst in lachen uit, ik druk mijn vingers in mijn oren tegen het oorverdovende lawaai. Zelf barst ik ook in lachen uit. Waar je ook bent, pubers zijn overal hetzelfde: verschrikkelijk bijdehand! Toch heb ik af en toe ook moeite om de leerlingen te verstaan. Opgegeven moment stelt een leerling zich voor en zegt: ‘’I like cocaine’’. Cocaine?! Nee wacht, dat moet ik vast verkeerd verstaan hebben. Ik vraag haar nogmaals naar haar hobby en dit keer versta ik ‘cooking’. Thank God. Je kunt je voorstellen: na een hele week van deze lessen ben ik helemaal gesloopt. Gelukkig is het weekend en dus beach-time! Veel studenten vertelden mij een bezoekje te brengen aan Green Bowl beach. Daar aangekomen zie ik een steile trap naar beneden, 400 treden verder bereik ik dan eindelijk de onderkant. Ik kijk om me heen en het uitzicht is overweldigend. Na maanden lang ‘Pinteresten’ en mezelf lekker maken met plaatjes van parel witte stranden en helder blauw water, ben ik daar dan eindelijk in het echt. Could this be a glimpse of paradise? Lieve mensen in Nederland, ik mis jullie maar ik wil hier nooit meer weg!
-
19 Maart 2015 - 20:35
Tineke Schuurman:
Wat een leuk gezellig verhaal om te lezen. Maar die 400 treden omhoog dat zal niet meegevallen zijn in die hitte. Groetjes -
19 Maart 2015 - 22:35
Tjitske:
Wederom een mooi verhaal,en........je doet stage werk!!!!Geniet er van en tot horens. -
20 Maart 2015 - 14:40
Ria Grolleman:
Je kan altijd nog een boek schrijven, je verhalen lezen prettig!
Wat een spannende avonturen.
Succes en lieve groet!
Ria -
20 Maart 2015 - 16:28
Sara:
Haha! Leuk:) Geniet ervan!! -
21 Juni 2015 - 14:41
Simone:
Gelukkig slijmen leerlingen wereldwijd. Leuk om te lezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
